"നയാ പൈസയില്ല കയ്യില്‍.....നയാ പൈസയില്ല

"നയാ പൈസയില്ല കയ്യില്‍.....നയാ പൈസയില്ല

നഞ്ചു വാങ്ങി തിന്നാന്‍ പോലും നയാ പൈസയില്ല............" ഫോണ്‍ റിംഗ് ചെയുന്നു
ആദ്യം അവിടെ കിടന്നു പാടട്ടെ എന്ന് വിചാരിച്ചു.....
എന്നാലും പാട്ട് നിറുത്തുന്നില്ല വീണ്ടും വീണ്ടും പാടികൊണ്ടിരുന്നു......
"ശേ.." ഇതാരാ'.... ഈ രാവിലെ തന്നെ
ഫോണ്‍ പുതപ്പിനകതെക്കെടുത്തു നോക്കി പരിചയമുള്ള നമ്പര്‍ ഒന്നുമല്ല....ഫോണ്‍ എടുത്തു
ഉറക്ക ചടവോടെ ചോദിച്ചു ആരാ..?
ഉടനെ വന്നു മറുചോദ്യം സുജി അല്ലെ?..... അതെ    
എടാ ഞാനാ രഞ്ജു,നീ ഉറക്കമായിരുന്നോ,ഞങ്ങള്‍ ഇന്നങ്ങോട്ട് വരുന്നുണ്ട്
എങ്ങോട്ട് നിന്റെ വീട്ടിലേക്കു,എറണാകുളം എത്താറായി......ശരി എന്നാ,ഞാന്‍ വിളിക്കാം.
..........'ശരി'   
രഞ്ചുവിന്റെ കല്യാണം അടുത്തിടെയാണ് കഴിഞ്ഞത് എനിക്ക് ആകെ പത്ത്‌ ദിവസത്തെ  അവധിയെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ
അതോണ്ട് അവനും പെണ്ണും, ഇങ്ങു വരാമെന്ന് പറഞ്ഞു  
പക്ഷെ ഏതു ദിവസമെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നില്ല......
മഴകാലമായതുകൊണ്ട് പുതപ്പിനുള്ളില്‍ കഴിയാന്‍ നല്ല സുഖമല്ലേ
പ്രത്യേകിച്ചു വെളുപ്പിന്......"ഹും"    എന്തായാലും പുതപ്പൊക്കെ മാറ്റി എഴുന്നേറ്റു

അച്ഛന്‍ ഇറ യകത്തു  ‌ ചാരുകസേരയിലിരുന്നു പത്രം വായികുന്നുണ്ട്,
അച്ഛമ്മ തിണ്ണയിലിരുന്നു വെറ്റില മുറുക്കുകയും ചെയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.....
ആ എണീറ്റോ.!! അച്ഛന്‍ ചോദിച്ചു.
അച്ഛാ രഞ്ചൂം പെണ്ണും ഇന്നിങ്ങ്‌ വരും...കുറച്ചു മുന്‍പ് വിളിച്ചിരുന്നു
ആ ആയികൊട്ടെ സന്തോഷമല്ലേ........അമ്മ അടുകളയില്‍  ഉണ്ട് അങ്ങട് ചെല്ലു
അച്ഛന്റെ പറച്ചിലിന് ഒരു കൂട്ടെന്നപോലെ......അച്ഛമ്മ അടുക്കളയിലേക്കു നീട്ടി വിളിച്ചു
മോളെ........"  കൊച്ചിന് ചായ കൊടുക്ക്‌.....
ഞാന്‍ അടുക്കളയിലെ അരിയെല്ലാം സൂക്ഷിക്കുന്ന പെട്ടി പുറത്തിരുന്നു
അമ്മ ചായതന്നു.....അമ്മേ ഇന്ന് രഞ്ചൂം പെണ്ണും വരും........
ഊണിനു എന്തൊക്കെയാ വേണ്ടേ...? സാധനങ്ങളുടെ ഒരു കുഞ്ഞു ലിസ്റ്റുണ്ടാക്കി അമ്മ ഏല്പിച്ചു
അപ്പോഴേക്കും,കൊച്ചും(എന്റെ അനിയന്‍) അമ്മായിയുടെ മകന്‍ സജീഷും വന്നു.
സജീഷ് ഞാന്‍ വന്നതറിഞ്ഞ് വന്നതാണ്‌,
കൊച്ചു അമ്മേടെ കയ്യില്‍ നിന്നും ലിസ്റ്റ് വാങ്ങി ഞങ്ങള്‍ വാങ്ങി വരാമെന്ന് പറഞ്ഞു,പുറത്തേക്കിറങ്ങി.

ഞാന്‍ രഞ്ചുവിനെ വിളിച്ചു നോക്കി,
ഏറണാകുളം എത്തി ഞങ്ങള്‍ ആലുവയ്കുള്ള ബസ് കത്ത് നില്‍കുകയാണ്‌ അവന്‍ പറഞ്ഞു
നീ ആലുവയില്‍ നിന്നും ബസ് കയറുമ്പോള്‍ വിളിക്ക്, ഞാന്‍ ബസ് സ്റ്റോപ്പില്‍ വരാം എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാന്‍ കോള്‍ ‍ കട്ട് ചെയ്തു.
വേഗം കുളിച്ചു റെഡിയായി,പഴംചോറും തൈരും മുളക് ചമ്മന്തിയും ഉണ്ടായിരുന്നു കഴിക്കാന്‍ അത് അകത്താക്കി
അവന്റെ വിളിയും കാത്തിരുന്നു,
അല്‍പസമയം കഴിഞ്ഞപ്പോളെക്കും ഫോണ്‍ വീണ്ടും പാടി
"നയാ പൈസയില്ല കയ്യില്‍.....നയാ പൈസയില്ല
നഞ്ചു വാങ്ങി തിന്നാന്‍ പോലും നയാ പൈസയില്ല.........."
ഫോണ്‍ എടുത്തു എടാ ഞങ്ങള്‍ ഇവിടെ ഇങ്ങടെ ബസ് സ്റ്റോപ്പില്‍ എത്താറായി,
വേഗം വാ-" എന്നായിരുന്നു മറുപടി,അപ്പോഴേക്കും കൊച്ചും വന്നു ഞാനും കൊച്ചും കൂടി
ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് പോയി,അവരെ കൂട്ടി വീട്ടില്‍ വന്നു സമയം പന്ത്രണ്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു
കുറെയധികം നേരം സംസാരിച്ചു ,ഊണ് കഴിച്ചു...അമ്മയുടെ സ്പെഷല്‍ മീന്‍ കറീം,അമ്മൂമ്മ സ്പെഷല്‍ തോരനും
പിന്നെ അച്ചാറും,മീന്‍ വറുത്തതും ഒക്കെയുണ്ടായിരുന്നു
ഊണ് ഉഷാറായി നീ പോകുന്നതിനു മുന്‍പ് ഞാന്‍ ഒരിക്കല്‍ കൂടി വരും എന്നവന്‍ പറഞ്ഞു
അമ്മയോടും പറഞ്ഞേക്ക്,ഇപ്പൊ സമയമില്ല പിന്നെ യാത്രയും ചെയ്യണം അല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ നിങ്ങളെയൊക്കെ പട്ടിണിക്ക് ഇട്ടേനെ!!
എന്റിഷ്ട നിറുത്തെടാ...എന്തായാലും നീ ഞാന്‍ പോകുന്നതിനുന്പ് വാ
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു......
ഭക്ഷണം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു അവര് അച്ഛനും അമ്മയും അച്ഛമ്മയും അമ്മൂമ്മയുമോക്കെയായി സംസാരിച്ചിരുന്നു
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അവര് പോകാന്‍ തയ്യാറെടുത്തു ,
ഞാനും കൂടി വരാം യാത്രയാക്കാന്‍ എന്ന് പറഞ്ഞു,സജീഷിനെയും കൂട്ടി
ഞങ്ങള്‍ ആലുവായിലെത്തി അവരെ യാത്രയാക്കി,

തിരിച്ചു പോരുന്ന വഴിക്ക് സമയം മൂന്നര കഴിഞ്ഞു,സജീഷിനോട് പറഞ്ഞു
"ഒരു ബിയര്‍ കാച്ചിയാലോ"???.....അവന്‍ റെഡി!!  
ആലുവയിലെ വളരെ പ്രശസ്തമായ ഹോട്ടലില്‍ കയറി ബിയര്‍ ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്തു
ഞങ്ങള്‍ കഴിച്ചു സംസാരിചിരികുന്ന സമയത്ത് ഞങ്ങളുടെ തൊട്ടപ്പുറത്തെ ക്യാബിനില്‍ ഒരാള്‍ ഇരുന്നു പാടുന്നു
ആളെ കൃത്യമായി കാണാം
പുള്ളിയുടെ കൂടെയുള്ളവര്‍ താളം പിടികുന്നുമുണ്ട്
പാട്ട് ഞങ്ങളെ വലാതാഘര്ഷിച്ചു പഴയ പാട്ട് കളോടുള്ള  താല്പര്യം കൊണ്ട് തന്നെ

"ദേവി നിന്‍ ചിരിയില്‍....... കുളിരോ പാലൊളിയോ
"അമ്പലനടയിലും കണ്ടില്ല ......പിന്നെ അരയാല്‍ തറയിലും കണ്ടില്ല ......"
അങ്ങനെ കുറച്ചു പാട്ടുകള്‍ കേട്ടു,
ഞങ്ങള്‍ കൈകഴുകായി ചെന്നപ്പോള്‍  ഈ വിദ്വാന്‍ അവിടെ നില്കുന്നത് കണ്ടു
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു ചേട്ടാ പാട്ടെല്ലാം കേട്ടു ഉഷാര്‍ ആയിട്ടുണ്ട്
നമുക്കൊന്ന് ഇരുന്നാലോ,
ഉടനെ  തന്നെ പുള്ളി ഫോണ്‍ എടുത്തു മറ്റു രണ്ട് കൂട്ടുകാരെ കൂടി വിളിച്ചു
അങ്ങനെ ഞങ്ങള്‍ ഒന്നിച്ചു ഒരു ക്യാബിനില്‍ ഇരുന്നു.......
തമ്മില്‍ പരിചയപെട്ടു,
ഫോണ്‍ നംബെരോക്കെ തന്നു

പുള്ളി വീണ്ടും പാടി തുടങ്ങി....... 
"ദേവി നിന്‍ ചിരിയില്‍....... കുളിരോ പാലൊളിയോ
അനുദിന മനുദിന മെന്നില്‍ നിറയും.........
 ................................................
ദേവി നിന്‍ ചിരിയില്‍..... കുളിരോ പാലൊളിയോ "
ഞങ്ങള്‍ക്ക് ചുറ്റും ആളുകള്‍ കൂടിയത് വളരെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു
അത്രയ്ക്ക് മനോഹരമായ ശബ്ദമായിരുന്നു പുള്ളിയുടെത്
അടുത്ത അവസരം കിട്ടിയ നമ്മളും വിട്ടില്ല,കൂടെ സജീഷും ചേര്‍ന്ന്
"മായാത്ത മധുരഗാന  മാലിനിയുടെ കല്‍പടവില്‍...........
ഉടനെ മറുപടി വന്നു പുള്ളിയുടെ അടുത്ത് നിന്നും......
"തേന്‍ പുരട്ടിയ മുള്ളുകള്‍ നീ കരളില്‍ എറിയുവതെന്തിനോ..
സുറുമയെഴുതിയ മിഴികളെ......."  ആരെ വാ വാ......സൂപ്പെര്‍
ഇതിനിടയില്‍ പുള്ളിയുടെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്നവരും പുള്ളിയും കൂടി
ഭക്ഷണം മുറക്ക് കഴിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.........
ചേട്ടാ ഒരിക്കല്‍ കൂടി "ദേവി നിഞ്ചിരിയില്‍" പാടോ ?
പിന്നെന്താ........ദാ
"ദേവി നിന്‍ ചിരിയില്‍....... കുളിരോ പാലൊളിയോ
അനുദിന മനുദിന മെന്നില്‍ നിറയും.........
 ................................................
ദേവി നിന്‍ ചിരിയില്‍..... കുളിരോ പാലൊളിയോ "
ഞങ്ങള്‍ നോക്കിയപ്പോ പുള്ളിയുടെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന രണ്ട് പേരെയും കണ്ടില്ല

അവരെവിടെപോയി ചേട്ടാ ?

ഇപ്പൊ വരും എന്ന് പറഞ്ഞു..........കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ പുള്ളിക്കൊരു ഫോണ്‍ കോള്‍ വന്നു
പുള്ളി ഇപ്പൊ വരാമെന്ന് പറഞ്ഞു പുറത്തേക്കു പോയി.
അരമണികൂര്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടും ആളെയോ കൂട്ടുകാരെയോ കണ്ടില്ല
പുള്ളി തന്ന ഫോണ്‍ നമ്പറിലേക്ക് പലവട്ടം വിളിച്ചു നോക്കി,"സ്വിചെട് ഓഫ്"  
വെയിറ്റര്‍ വന്നു പ്ലെയിട്ടു  കളെല്ലാം പെറുക്കി കൊണ്ടുപോകുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍.......
........പണിതോ അവന്മാര് ? എന്നൊരു ചോദ്യം മാത്രം ബാക്കി
വെയിറ്റര്‍ വന്നു പറഞ്ഞു ഇതാവന്മാരുടെ സ്ഥിരം പരിപാടിയാണെന്ന്.......
ബില്ല് വന്നു ........ഒന്ന് ഞെട്ടിയില്ലെന്നു പറയുന്നില്ല
അങ്ങനെ ആ പാട്ടും ഞാനുമായി ഇങ്ങനെയൊരു ബന്ധം കൂടിയുണ്ടായി......
ഇപ്പൊ സജീഷും കൊച്ചുമൊക്കെ ഫോണ്‍ ചെയുമ്പോള്‍ ഈ പാട്ടു പാടും
ഇനി ഇപ്പൊ നമ്മളായിട്ടെന്തിനാ പാടാതിരികുന്നെ...അല്ലെ!!
മുന്‍പ് ഒരിക്കെ ഒരു ബ്ലോഗ്‌ ആയി പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്തതാണ്....

"ദേവീ നിന്‍ ചിരിയില്‍ കുളിരോ പാലൊളിയോ?
അനുദിനമനുദിനമെന്നില്‍ നിറയും
ആരാധനാ മധുരാഗം നീ
ദേവീ നിന്‍ ചിരിയില്‍ കുളിരോ പാലൊളിയോ............?
http://youtu.be/s37--5LpRqQ

"നയാ പൈസയില്ല കയ്യില്‍.....നയാ പൈസയില്ല
 നഞ്ചു വാങ്ങി തിന്നാന്‍ പോലും നയാ പൈസയില്ല............" ഫോണ്‍ റിംഗ് ചെയുന്നു.
 വീട്ടില്‍ നിന്നാ........സമയം 8 pm, എന്ന പിന്നെ ശരി വീട്ടിലേക്കൊന്നു വിളികട്ടെ!!


അമ്മ (അമൃതാനന്ദമയി) പറഞ്ഞ ഒരു കഥ ഓര്‍മ്മിക്കുന്നു

"ഒരാള്‍ വഴിയിലൂടെ നടന്നു വരികയായിരുന്നു
വഴിയരികതുള്ള മതില്കെട്ടിനകത്തു നിന്നും
ആരോ "പതിമൂന്നു...പതിമൂന്നു......എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതുകെട്ടു
'അയ്‌'......ഇതെന്താ ഇയാള്‍ പതിന്നാലു പറയാതെ എന്ന് വഴിപോക്കന്
സംശയം.എങ്ങനെയായാലും അയാളെ പറഞ്ഞു മനസ്സില്ലക്കണം
അടുത്തത് "പതിനാലു" എന്ന്.....
ആ വഴിയിലൂടെ തനിക്കു എതിരായി വന്ന മറ്റൊരു വഴിപോക്കനോടു
അയാള്‍ ഈ കാര്യം പറഞ്ഞു......ആ വഴിപോക്കന്‍ പറഞ്ഞു
എന്തെന്കിലുമായി കൊള്ളട്ടെ നമുക്ക് പോയേക്കാം എന്ന് അയാള്‍ പറഞ്ഞു
എന്നാല്‍ ഇദ്ദേഹം പിന്മാറുന്ന മട്ടില്ല....
ഇദ്ദേഹം മതിലിനടുത്ത് ചെന്നു ,അവിടെ കാണപെട്ട ദ്വാരത്തിലൂടെ
പറയാന്‍ നോക്കിയതും കണ്ണില്‍ കുത്തുകൊണ്ടു....."അയ്യോ "
ഉടനെ കേള്‍ക്കുകയും ചെയ്തു... "പതിനാലു" ..."പതിനാലു"

ഈ കഥയ്ക്ക്‌ നമ്മുടെ അനുഭവതെക്കാളും  പ്രാധാന്യമുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാകുന്നു........
പലകാര്യങ്ങളും അങ്ങനെയാണ്
കൂടുതല്‍ വിശദീകരണത്തിന്റെ ആവശ്യമില്ലലോ അല്ലെ
ഒരു കുഞ്ഞു കുത്തുകൊണ്ടു.....
"Experience is the best teacher 


സ്നേഹപൂര്‍വ്വം
സുജിഷ്